De methodiek Metapatroon van Pieter Wisse is inspirerend als model om na te denken over context. Wat je ziet dat je doet als je modelleert volgens Metapatroon is dat je je verdiept in hoe de wereld eruit ziet vanuit de ander. Een beetje dus het Sesamstraat filmpje. En dat brengt me op het volgende concept:
Google maps wordt veel gebruikt om informatie te ontsluiten. Je kunt zien wat ergens is, foto's vinden, er verhalen aan koppelen, wie er nu is, etc. Zouden we dat ook niet kunnen voor context? Dus je kijkt vanuit een bepaald persoon of vanuit een bepaald doel en je ziet wat en wie er allemaal te zien zijn vanuit dat punt.
Ik denk er nu aan hoe je dat zou kunnen uitwerken. Stel, we zien ieder onderwerp, ieder doel, ieder persoon, zeg maar ieder ding als een afstand ten opzichte van een ander ding. Dat zou een heel eind brengen richting die Google Maps metafoor.
Je kunt ook combinaties hebben: in mijn combinatie met mijn vrouw heb ik een bepaalde afstand tot bepaalde muziek of tot bepaalde mensen. Terwijl die afstand anders is als je dat bekijkt vanuit mijzelf alleen.
En dat moeten we dan ook doen voor een bezoeker van je context. Het kijken vanuit die context naar deze context creëert nieuwe afstanden tot alle mogelijke dingen dan dat die afstanden zijn voor deze context zelf. Capiche?
vrijdag 18 februari 2011
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Kijken vanuit een context (A) naar een context (B) is best moeilijk.
BeantwoordenVerwijderenVolgens mijn eerste ingeving ontstaat er op DAT moment een nieuwe context - op elk gegeven moment vanuit de positie van DAT moment voor de beschouwer (de eigenaar) kan er voor DIE beschouwer altijd maar 1 context zijn.
Dat zou context AB kunnen zijn, maar dat lijkt me niet waarschijnlijk. Het is - uitgaande van wederzijdse evenredige invloed - waarschijnlijker dat de dominante factoren van B (zou ook meer dan 2 kunnen zijn, maar laten we het simpel houden) de vergelijkbare zwakke factoren van A zullen overstemmen en vice versa, resultaat lijkt dan eerder op een vorm van psychose, een hallucinogene toestand derhalve.
Waarschijnlijker lijkt dat de context van de beschouwer (A) altijd dominant moet zijn (tenzij er sprake is van ernstige stoornissen) aangezien de persoonlijke geschiedenis, aard en stabiliteit van DIE beschouwer nadrukkelijk onderdeel is van zijn context (A). Resultaat lijkt eerder een context van (A' <-- X/B) (A-variant beïnvloed door deel van B). Context B zal daarmee niet meer dan een marginale invloed op A kunnen hebben.
Vraag is dus: hoe toon je aan (bewijs je) de invloed van B op A. Hoe uit zich dat in termen van tastbare "werkelijkheid" of "actie".
Cool, cool, cool, deze discussie.
BeantwoordenVerwijderenIk ben het eens met je analyse. Je kunt alleen dat zien wat ook tot je doordringt. Dat is inderdaad een soort A' waarbij een paar leuke dingen van B tot je doordringen omdat je ze begrijpt. Het is echter zeker niet zo dat door te kijken naar B, de gehele content van B in je hoofd wordt gestort ofwel geen context AB. Super!
Hoe het eruit ziet. Dat is het volgende: bij social bookmarking maar ook bij twitter is het heel leuk om soortgenoten te vinden: mensen met soortgelijke interesses (doelen). Vervolgens kijk je bij die mensen wat zij gelinkt hebben of wie zij volgen. En ik vind dat effect fenomenaal gaaf. Onverwachts vind ik allemaal dingen waar ik erg opgewonden van wordt en waar ik helemaal niet naar op zoek was. Kennis dient zich aan op fenomenale wijze. Je hoeft nauwelijks meer na te denken of te zoeken, je hoeft je alleen maar aan te sluiten.
Dat fenomeen, als je dat tenminste onderschrijft, zou wel eens het effect kunnen zijn van het kijken vanuit andermans context. Of kun je dat ook anders zien?
Eigenlijk moet je de "kijken naar context" nu al veranderen in "aantrekkingskracht van mogelijke context", maar da's nog lastiger... Wanneer je de visie simpel houdt, zouden de huidige mogelijkheden zoals bv met sociale media goed genoeg lijken:
BeantwoordenVerwijderen- twitter: wederzijds volgen duidt op een overeenkomst - ergens;
- LinkedIn: twee individuen die beide participeren in een group duidt ook op een overeenkomstigheid - ergens;
- Amazon: mensen die een aantal gelijke aankopen hebben gedaan duidt op een overeenkomst - ergens;
- etc.
Eigenlijk zou je met name deze overlap tussen interesses (contextuele gravity?) willen combineren om
Er zijn een aantal issues te bedenken die lastig zijn:
- Identity (objects): er is geen enkele manier om ook maar een schijn van zekerheid te geven dat de eigenschappen toegedicht aan 1 persoon ook daadwerkelijk bij die persoon horen (en niet eigenlijk bij meer dan 1).
- identity (subjects): de indeling / verwantschap op basis van dergelijk SM gegevens is erg diffuus, en bovendien erg grof. Het gegeven dat 2 personen zijn aangemeld voor eenzelfde group bij LinkedIn heeft niet zoveel betekenis: de een is actief, de ander passief (en bekijkt eigenlijk nooit de discussies binnen de groep). Levert dus een overeenkomst op dat niet op werkelijkheid is gestoeld.
Ik denk dan ook dat je niet uit moet gaan van persoonlijke gegevens / interesses om matches te vinden.
De enige methode die werkbaar lijkt is in de eerste plaats een structuur op onderwerpen te bieden die zodanig aan elkaar gelinkt zijn met semantische relaties. Let wel, benoemde relaties, om aan te geven hoe onderwerpen zich tot elkaar verhouden. Met sem-web as is gaat dat niet lukken omdat daar geen richting in zit, geen ankerpunten om combinaties te maken (toevallig kwam ik deze blog tegen van Patrick Durusau (nou ja, niet echt toevallig natuurlijk :) : http://bit.ly/gKgJUJ dat redelijk nauwkeurig en toch simpel de vinger op de zere plek legt.
Wat te doen staat is een manier te vinden om afstanden tussen "subjects" meetbaar te maken en mensen de mogelijkheid te geven om over de "afstanden" te kunnen navigeren. Wanneer dat een mogelijkheid lijkt te bieden moet je wel de "afstanden" quantificeren, dat wil zeggen dat relatieve verschillen expliciet moeten worden gemaakt
(het gaat nog steeds over personen die overeenkomstige personen, waar ze een klik mee - kunnen - hebben willen vinden).
Daarmee verleg je wel het zwaartepunt van persoon-naar-persoon naar personen-naar-subjects. Oeps. Er zijn net zoveel subjects als personen...
Hm, hoe beschrijf je (definitie) van dit type aantrekkingskracht (in context :)