donderdag 3 december 2009

Effectiviteit in Bestuursrecht (Artikel uit NTB) 3-dec-2009

(Losbladige Kluwer Publicatie "Nederlands Tijdschrift voor Burgerlijk Recht") 2009 – 8 pgs 228 – 237 Staat in de bibliotheek op de HG 5, 5e etage en ik heb een papieren kopie

Aantekeningen:
  • Vraagt zich af of bestuursrecht ook efficiënt en effectief moet zijn
  • Voor het bepalen van de effectiviteit en efficiëntie moet men het doel weten
  • Dat effectiviteit binnen het juridisch domein betekent dat de regel ook uitgevoerd (of gehandhaaft) wordt. Dat is dus anders dan in het Nederlands
  • Dat effectiviteit en efficiëntie in het nederlands recht tot uiting komt middels het evenredigheidsbeginsel
  • Dat effectiviteit en efficiëntie in het EU recht tot uiting komt in het proportionaliteitsbeginsel
  • Het proportionaliteitsbeginsel bestaat uit 3 delen:
    • “Maatregelen moeten geschikt zijn om het doel te bereiken dat er aan ten grondslag ligt”
    • “Maatregelen moeten noodzakelijk zijn om dat doel te bereiken”
    • “Er mag geen minder ingrijpende maatregel zijn waarmee hetzelfde doel bereikt kan worden”
    • “... wanneer het belang dat er mee gediend is, de maatregel – en de negatieve gevolgen voor één of meer betrokkenen – kan rechtvaardigen”
  • Het proportionaliteitsbeginsel is vastgelegd in art 5. EG
  • Lezen over de stevige toepassing van het proportionaliteitsbeginsel in het duitse recht: Nieuwenhuis 2005, p 8; Gerards 2007, p. 77
  • Jurisprudentie over het proportionaliteitsbeginsel in De Burca 1993, p. 113,
  • N. Emiliou, The principle of proportionality in European law; a comparitive study, London: Kluwer 1996, p. 183
  • http://www.detention-in-europe.org/index.php?option=com_content&task=view&id=174&Itemid=216
  • In het engels recht best aat de unreasonableness toets van Wednesburry
  • Nieuwenhuis 2005, p. 211-212: ook het evenredigheidsbeginsel bestaat uit de 3 delen van het proportionaliteitsbeginsel
  • In het artikel zegt Buijze dat Groenewegen (2005) tot de conclusie komt dat rechtspraak hier vaak niets mee kan omdat de waarde van het doel en de waarde van een belang zuiver subjectief is, dit zijn waardeoordelen die we als samenleving met elkaar delen en als het goed is in het politieke krachtenveld worden meegenomen in de besluiten en regelgeving maar niet binnen de rechterlijke macht. Incommensurabiliteit: belangen zijn vaak onvergelijkbaar. Bijv. als veiligheid ten koste gaat van vrijheid, hoe kun je daar objectief een vergelijking in maken? Dat kan alleen subjectief.
  • Als ik dit artikel zo lees begrijp ik dat mijn onderzoek gaat over:
    • Om de complexiteit van een samenleving aan te kunnen en
    • Om te zorgen dat iedereen gelijk wordt behandeld
    • Zorgen we dat we in onze regelgeving objectief vaststelbare normen aanbrengen waarbij
    • Die normen bepalen wat er geoordeeld moet worden, onafhankelijk of dat nu redelijk is, of dat nu de bedoeling is
    • Hierdoor maakt het niet uit wie er oordeelt (het feit vaststelt), iedereen zal tot hetzelfde oordeel komen
    • Echter, de normen laten ons soms in de steek, in sommige gevallen bieden de objectief vaststelbare waarnemingen onvoldoende houvast om feiten vast te stellen volgens de norm
    • In die gevallen, stel ik, hanteert de uitvoerder wat hij/zij begrepen heeft vanuit wat er de bedoeling is
    • vanuit die bedoeling wordt met geringe zorgvuldigheid (niveau van beoordeelaar is laag en de tijd waarin geoordeeld moet worden is zeer beperkt) het feit vastgesteld, dus niet vanuit die norm
    • Over die gevallen gaat het in mijn onderzoek waar de norm onvoldoende houvast biedt voor het vaststellen van het feit
    • Maar waar het feit wordt toch vastgesteld maar dan vanuit het doel van die administratie, niet vanuit de norm
    • Als dergelijke feiten worden hergebruikt door een andere administratie, gaat ze er ten onrechte vanuit dat het feit is vastgesteld aan de hand van de normen
    • Echter, wat had moeten gebeuren is dat duidelijk in de administratie staat vermeld dat het feit is vastgesteld vanuit de doelstelling en niet vanuit de norm
    • Deze feiten kunnen niet hergebruikt worden in een context waarin een andere doelstelling is
    • Alleen als er een gemeenschappelijke doelstelling is geformuleerd
    • en dus ook een gemeenschappelijke administratie die vanuit het samenwerkingsverband wordt gevoerd, niet vanuit één van de bestaande uitvoeringsorganen want die blijven per definitie de wereld kleuren naar hun eigen doelstelling
    • dan kunnen ook feiten worden hergebruikt die niet aan de hand van de norm maar aan de hand van de gezamelijke doelstelling zijn vastgesteld
  • Nog een ander inzicht:
    • Behalve dat mensen iets anders verstaan onder een begrip in een andere context (situatie)
    • Komt er ook vervuiling in de data voor: “Laat ik hier xxx maar invullen want dan kan ik .... of krijg ik ....” Mensen lopen vooruit op wat er al dan niet mogelijk gaat zien op grond van de mogelijkheden die met bepaalde waarden worden geschapen. Hierdoor geven mensen dus niet rechtstreeks antwoord op de vraag maar vult men datgene in dat belonend werkt.
    • Echter, als wij ervan uitgaan dat mensen wel invullen dat wat er gevraagd wordt, onafhankelijk of dat nu belonend werkt, dan hebben we daar ook weer een miscommunicatie.
  • hierdoor is onderzoek naar hoe (de weg waarnlangs, de methodiek) we komen tot harmonisatie van begrippen toch wel erg interessant geworden
    • wie doen dit?
    • Hoe doen ze dit?
    • Wat is hun doelstelling?
    • Wanneer doen zij het goed?
  • Streeft men hier echt een gemeenschappelijke doelstelling na of is het een dom getouwtrek aan invalshoeken en krijgt degene met de meeste invloed het meeste gelijk?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten