Decentraal organiseren, 27 dec 2009

ik kan op 2 manieren door utrecht centraal lopen:

• ik kijk ver vooruit en moet heel de tijd bijsturen en oppassen dat ik niet bots
• ik weet waar ik naar toe moet, ik kijk niet ver vooruit en pas me voortdurend aan wat er nu en hier gebeurt. Dus niet plannen, hoogstens soms wat bijstellen omdat ik zie dat ik niet bij het doel terecht kom.

Volgens mij is het voorbeeld van het rondbrengen van maaltijden in Bombay hetzelfde systeem: er zijn slechts een paar doelen en de rest wordt onderweg bijgesteld, niet gepland.

Hoe kunnen we dit vertalen naar hoe samenlevingen het best bestuurd kunnen worden? Kunnen we niet beter doelen stellen en gewoon mensen of lokale groepen vragen om dat doel te bereiken? Wanneer werkt dit en wanneer werkt dit niet? Je moet zorgen dat het ook mensen in hun eigenbelang raakt want anders worden ze niet gemotiveerd. En dat eigenbelang moet voldoende concreet en voldoende dichtbij zijn. Problemen die pas over 50 jaar spelen of problemen die men heeft in India gaan geheel of gedeeltelijk aan mij voorbij. Of moeten we toch stellen dat het organiseren van grote samenlevingen gewoon niet kan en wil. Het is te complex, men overziet het niet, wat een goede aktie lijkt, blijkt ons verder van het doel te brengen in plaats van dichterbij.

Die maatregelen zoals "Als je groene energie opwekt, dan garandeer ik de komende ... jaar de prijs die je ervoor krijgt" of "nu investeren in de 10 belangrijkste universiteiten zodat we na de kredietcrisis dit geld kunnen terugverdienen" klinkt allemaal super maar is het dat ook? Als je gaat kijken naar het effect van deze maatregelen, is het dan nog steeds zo mooi?

Wat zijn goede doelen? Wie probeert deze vraag te beantwoorden? Hoe zorgen we ervoor dat bestuurders niet teveel proberen te controleren maar het overlaten aan daar waar het verschil moet worden gemaakt?

Dit is eigenlijk hetzelfde als delegeren. Je hebt het gewoon met degenen die het werk moeten uitvoeren over het beeld, het doel, over wat er allemaal speelt maar niet over wat er gedaan moet worden, dat laat je aan de kennis en kunde over van degenen die het moeten gaan doen.

Misschien is dat waar onze focus moet liggen:

1. met elkaar erover praten over hoe iets eruit zou moeten zien
2. zorgen dat het bereiken van dat doel ook echt belonend werkt voor degenen die het moeten uitvoeren
3. zorgen dat iedereen een mentaliteit krijgt van: "wat kan ik hieraan bijdragen?"